De laatste jaren heeft zich een nieuwe manier van werken ontwikkeld. Wanneer die manier van werken zijn weerslag heeft op hoe een gebouw wordt ingericht en geëxploiteerd, spreken we van circulair werken.

Vandaag spreekt men wel eens van ‘het nieuwe werken’, waarmee men bedoelt dat mensen die op kantoor werken, niet langer in hun eigen, afgesloten ruimte zitten, waar ze werken op een vaste pc en vooral met medewerkers van de eigen afdeling communiceren en naar hun manager moeten luisteren, maar wel in een open en dynamische omgeving werken. Ze hebben vaak niet langer een vaste werkplek, maken vaak deel uit van functieoverschrijdende teams en werken samen met mensen uit andere afdelingen en zelfs organisaties. Mensen werken ook vaker dan vroeger van thuis.

Die nieuwe managementfilosofie vraagt ook om een veel flexibeler ontwerp van een kantoorgebouw, waardoor het per definitie langer zal meegaan en dus veel hoger scoort op vlak van circulariteit, vandaar: circulair werken. Zo’n ontwerp bevat meestal coworkingspaces en flexdesks.

Wat circulair werken ook typeert, is dat de werkomgeving anders zal worden afgenomen. Men gaat geen kantoor meer huren, maar men gaat een werkomgeving als dienst afnemen met alles erop en eraan, dus inclusief alle technologie om de werkplek persoonlijk in te stellen en het gebruik van koffie en thee. Men gaat met andere woorden steeds vaker een aantal werkplekken in een gebouw huren in plaats van een heel gebouw. Belangrijk daarbij is dat je de dienst ‘werkomgeving’ huurt en geen vaste werkplek. Iedereen van wie de werkgever een aantal plaatsen huurt in het gebouw kan gaan zitten waar hij of zij wil.

Thuiswerken lijkt op dat vlak natuurlijk het summum, want niet bouwen, is natuurlijk nog altijd beter dan circulair bouwen. Dus ook thuiswerken, is circulair werken. Anderzijds kan het gebruik van coworkingspaces er dan weer voor zorgen dat niet iedereen een werkruimte in eigen huis moet voorzien, waardoor we compacter kunnen gaan wonen.