Ontharden, stadsboomgaarden, stadslandbouw, stoppen met verkavelen … Stuk voor stuk  zaken die vandaag gemeengoed zijn en prominent deel uitmaken van het discours rond duurzame en leefbare steden. Luc Deleu ijverde er al voor decennia geleden en werd hierbij vaak afgeschilderd als grappenaker of – zoals hij het zelf noemde – als een hofnar. Maar dat weerhield hem er niet van met nieuwe ideeën op de proppen te komen die nu algemeen bejubeld zouden worden als out-of-the-box denken.  

Ook veel aandachtspunten van circulair bouwen werden door Luc Deleu al aangesneden. Legendarisch is zijn voorstel om een uitgerangeerd boorplatform een herbestemming te geven als wandelpier in Vlissingen. “Het is mijn diepe overtuiging dat er op de wereld voor het ogenblik al voldoende gebouwd is en dat het misschien beter zou zijn als architecten zich bezinnen over het hergebruiken van wat er al is. Over hetgeen wat er al is in een andere context te gebruiken. Daardoor draagt veel van mijn werk het aspect van readymade en recyclage in zich.”

Mooi voorbeeld van die visie zijn zijn bekende constructies op basis van zeecontainers. Vandaag als heel hip aanzien, Luc Deleu was de eerste die er architectonische toepassingen in zag.

We begrijpen Marleen Wynants volkomen als ze in de documentaire uitlegt waarom ze zo’n bewondering heeft voor het werk en het ideeëngoed van Luc Deleu: “Het is de leraar die ik zelf graag zou gehad hebben. Hij wil een denken in gang zetten. En het is zonder een betweterigheid, zonder een vingertje. Hij kan wel altijd tegendraads overkomen, maar het is wel altijd vanuit een positieve ingesteldheid dat hij vertrekt. We hebben veel meer van die Luc Deleu nodig.”

Via deze link kan je de documentaire bekijken.

Tot 26 september kan je ook nog de tentoonstelling Future Plans 1970-2020 bekijken over Luc Deleu en T.O.P. Office, onder curatorschap van Peter Swinnen en Anne Judong. Meer info via deze link.